5 kişi odadan dışarı çıktılar halk panik içindeydi askerlerse korkuyordu fazla kalabalık değillerdi bu yüzden orclarla tek başına savaşırlarsa kaybetmeleri büyük bir olasılıktı kasaba büyük değildi tarlaların dışında insanların yaşadğı yerler merkezde toplanmıştı merkezin dışındada tarlalar vardı ürün toplama mevsimiydi tarladaki ürünler insan boyundan uzundular hava kuruydu savaşmak için en uygun zamandı kasabanın etrafı bir duvarla çevrilmişti ama bu orc ları değil sadece vahşi hayvanları durdurabilirdi kasabaya giriş için tek bir yol vardı çıkış içinde öyle orclar her iki yoluda tutmuşlardı kaçış imkansızdı belkide bu kasabayı sadece büyücüleri kurtarabilirdiki oda ölmüştü marcus bir şeyler yapması gerektiğini biliyordu ama ne yapacağını hala anlıyamamıştı orclar çok kalabalık insanlarsa çok azdı yapılacak en iyi iş güzel bir taktik oluşturmaktı marcus un aklına bir şey geldi "iki ordu savaşırken asla düşman orduyu tam olarak sarma kaçmaları için bir ümit duymaları için bir açıklık bırak böylece ölümüne savaşmazlar" orc lar bunu yapmamıştı bu bir avantajdı halk ölümüne savaşmak zorundaydı ama bu yetmezdi ikinci bir şeye ihtiyaçları vardı Marcus bağırdı -TARLALAR orc lar tarlaların iinden geiyordu bu büyük bir hataydı arkadaşlarına döndü dedi tarlaları ateşe vemeliyiz böylece onların bir kısmından kurtulabilir vede kaçmak için bir yarık oluşturabiliriz çabuk bir ateşe verelim
Gildor odanın içinde belkide bir kazaya kurban gitmeden az önce hırsızın varlığını farketti. zaten karşısındaki büyücüde yerde yatan büyücüyü öldürmediklerini söylemişti. büyüden pek anlamazdı. ama en azından büyücünün boynundaki bıçak pekte anlaşılmayan sözlere biraz ışık tutuyordu. silahlarını iyice indirdi ancak yinede bu hiç tanımadığı insanlara nasıl güvenecekti? sonra onlarda büyücüyü arıyorlardı demekki?neden? arada sessiz bir süre geçti. 'SALDIRI... ORC'LAR KASABAYA SALDIRIYOR... CANINI SEVEN KAÇSIN...' sonunda orclar saldırıya karar vermişlerdi. motununda dediği gibi artık beraber çalışmak sorundaydılar... en azından bir süre için. hırsızın yanına doğru ilerlemeye başladı. -sanırım birlikte çalışsak iyi olacak. gözleri odanın içinde dönmeye başladı. nedenini bilemiyordu.. orclar gelmek üzereydi.. sonra bilinçaltının o farketmeden çok önce bildiği şeyi farketti. büyülü eşyalar içinde kendine has bir ışıkla parlayan bir uzun kılıç vardı! sanki kılıcın şarkısını beyninde duyuyordu. aslında bildiği hiçbir dilde değildi ama o kadar açık ve cazip bir şarkıydıki: "bizi al.. bizi al.. bizimle birlik ol.. biz seniniz.. bizi al.. bizi al" ölü büyücünün biraz ilerisinde rafın üzerinde şarkı devamlı bir şekilde onu çağırıyordu. fısıltısı farkedildikten sonra dahada artmıştı. bıçağını beline soktu. ve yavaşça silaha doğru ilerledi. gözleri son kez yerdeki büyücüye takıldı. -sanırım artık sana bir yararı olmaz.. kılıcı eline alınca şarkı susuverdi. geride kaldığını farketti herkez dışarı çıkmıştı bile, aceleyle onları yakalamak için harekete geçti. orclar saldırılarına başlamıştı bile...
The closer you get to the meaning,the sooner you know that you're dreaming...
halka paniğe kapılmıştı kaçmaya çalışıyorlardı ama her taraf orc lar tarafından tutulmuştu orc lar henüz kasabaya girmemişti anlaşılan planlı bir şekilde saldırıyorlardı önce kuşatıcak ardından saldıracaklardı bu süre içersindede kimsenin kaçmasına izin vermeyeceklerdi kasaba tamamen çevrilmişti girişin önündeki orclar diğer orclar gibi değildi iyi giyin miş güçlü iri yapılıydılar arkalarında bir canavara binmiş biri duruyordu bu onların şefiydi marcus onu görünce kendisini yenenim o olabileğini düşündü gerçekten çok güçlü görünüyordu görünmek ne demek kesinlikle öyleydi tarlalar tek kaçış yolu olabilirdi marcus tarlalara doğru yöneldi onları yakmaları gerekiyordu kasabanın korucularından birine seslendi -hey asker bana yardım et tarlaları yakmamız gerek asker -delimisin sen neden tarlaları yakancaksın ? marcus -vakit yok çabuk bana bir ok bul asker -tamam ! asker bir eve doğru gidiyordu fakat aniden bir headhunter ın attığı mızrakla yere yığıldı marcus da teleşa kapılmak üzereydi arkasına döndü ve seslendi - black ! (marcus black e seslenirken arkasından gelen adamı gördü şaşkın bir hali vardı bir şey onu etkilemişti bir farklılık vardı ama bunun ne olduğunu düşünecek zamanı yoktu) ----------------------- şimdi şöyle bir durum oluştu beni kim yendiyse önceki kasabaya büyü yapanda oydu önce orc lardan şüphelendik ama aslında olar yarı elf i arıyorlardı o halde onlardan önce başka bir kötülük bunu yapmıştı fakat ben o sırada bayolmış olsaydım orc lar beni öldürürdü demekki ben saldırıya uğramış başka bir yerden oraya geliyordum belkide bu işi yapan sırayla saldırıyordu ve sıra buraya gelmişti o halde bizim bu kasabadan bir an önce çıkmamız gerekecek çünki yapabildiği büyüyü gördüğümüze göre ne orc lar nede biz ona saldırarak bir şey elde edemeyiz burada orc ların şefi için bir oyuncu katılırsa onlarla işbirliği yapma gibi bir şansımız olabilir yoksa bunlardan habersiz olan bizler büyücünün avı olabiliriz ------------
Gildor dışarı çıktığında belki umutsuzluğa kapılmalıydı. etrafları sarılmıştı ve orclar kesin bir yıkım için etrafı yağmalamaya, yıkmaya ve yok etmeye gelmişti. ama sanki kendisini orada değilmiş gibi hissediyor ne bir korku duyuyor nede umutsuzluğa kapılıyordu. diğer gruptaki savaşcının tehlikede olduğunu farketti. hemen ilerisinde bir headhunter mızrağı ile bir kasabalıyı katletmişti ve kılıcını çekmiş son sürat yanlarına doğru geliyordu. önündende iki tane çirkin orc gözlerini kan bürümüş bir şekilde hiddetle ilerliyordu. düşünmeye fırsat bile duyamadan kendisini ilk orcun yanında buldu. orc ilk saldırıyı yapmıştı ve satır benzeri silahını son anda yeni edindiği kılıcıyla engellemeyi başardı. ondan sonra sanki dünya yavaşlamış gibi oldu... herşey sanki ağır çekimdeydi... daha orc ikinci hamlesini yapamadan üzerinde irili ufaklı beş yara açılmıştı. ayakta kalabilmesinin tek sebebi üzerindeki ağır zırhıydı. kafasına doğru iyi zamanlanmış bir darbe vucudunu başsız bıraktı. atardamarlarından fışkıran kan Gildorun yüzüne sıçradı. henüz rakibini alt etmeyi başarmıştı ki diğer ikisi yanında bitiverdiler. az önceki olayı gördüklerinden olanca hızlarıyla sağlı sollu saldırıyorlardı. Gildorun iki kılıcı havada ölüme karşı bir dans başlatmıştı. iki rakip silahın ataklarını büyük bir beceriyle ekarte ediyordu.. doğrusu herşeyi rahatça görürken bu pek sorun olmuyordu. istese ikisinide rahatça öldürebilirdi ama hoşlanmıştı bu kedi fare oyunundan. özellikle head hunter yetenekli bir rakipti. ama hiç beklemediği birşey oldu. bir anda arkasında iki tane daha orc belirmişti. dört düşman dört bir yandan saldırıyordu. silahları havada ölüm getirecek daireler çiziyordu ve ıslıkları ölümü çağırıyordu.. Gildor'un anlında ter damlacıkları oluşmaya başlamıştı. tam bir çemberin içinde kalmıştı ve tek yapabildiği saldırıları engellemekti. iki kılıcıda havada gözle görülmesi zor hareketler yapıyor fakat elde ettiği bir açıklığı kullanmaya fırsatı kalmadan diğer bir darbeyi savuşturmak sorunda kalıyordu. fısıltı gibi bir sesle konuştu: -yardım...
The closer you get to the meaning,the sooner you know that you're dreaming...
Ölümüne bir savaşın tam ortasına düşen 5 kişi hayatta kalabilmek için var güçlerini kullanıyorlardı. Motun üstüne gelen 2 Orc'u öldürdükten sonra durumlarının pekte içaçıcı olmadığını farketmişti. Ne kadar dayanabileceklerini bilmiyordu. O sırada yoldaşı Gildor'un zor durumda olduğunu farkederek etrafını sarmış Orc'lara doğru yöneldi ve kendisine en yakın olanının kafasını gövdesinden ayırdı. Yılların verdiği hınç ve tiksintiyle diğer Orc'a hamle yaparken Gildor sıkıntılı durumundan azda olsa kurtulmuştu. İkinci Orc'uda devirdikten sonra Gildor'a seslendi: -Bu şekilde fazla dayanamayız çok kalabalıklar...
Role-Playing Köşesi
İletim - 02/01/2004 : 17:58:26
